توبه کردم که دیگه توبه نکنم!

خیلی وقت است که ننوشتم. از ان روزی که فکر کردم بزرگترین دلیل تنهایی من، همین نوشتن است . مگر می‌شود که ننوشت؟ منی که از بدو تولد با مداد دل و قلوه رد و بدل کردم.من دل دادم و او دلبری کرد. در همه لحظات زندگی در اوج هر هیجانی، قلم چرخید و من نوشتم به همان شیوه ساده و صمیمی خودم. اما چقدر این نوشتن برای من گران تمام شده، بماند. گفته بودم دیگر نمی نویسم. لااقل تا وقتی که قلم به خوشایند دیگران بچرخد.اما اکنون میخواهم صد سال سیاه نچرخد. منبع